Harrie Engelbertink (75 jaar) ~ Een leven in het teken van de aangespannen sport ~
Harrie Engelbertink was een vertrouwd gezicht in de Twentse menwereld. Met zijn 75 jaar liet hij een rijke erfenis achter als bevlogen menner, betrokken verenigingsman en warm mens. Hij werd niet voor niets gezien als de nestor van de aangespannen sport in Twente — een eretitel die hij met bescheiden trots droeg, maar die hem volledig toekwam.
Jarenlang was Harrie een actief en gewaardeerd lid van menvereniging De Koets’n Keerls, waar hij zich inzette voor het behoud van traditie en vakmanschap. Vooral het authentiek aangespannen rijden had zijn hart. Met oog voor detail, liefde voor het paard en kennis van tuigage en rijtuigen, wist hij als geen ander de sfeer van vroeger tot leven te brengen. Zijn deelname aan tochten en concoursen werd altijd gekenmerkt door stijl, rust en beheersing.
Zijn organisatorisch talent kwam tot uiting als medeorganisator van de Eschritten in Tubbergen. Maar liefst 25 jaar lang was hij betrokken bij dit jaarlijkse evenement, dat dankzij zijn inzet uitgroeide tot een begrip in de regio en ver daarbuiten. De combinatie van traditie, publiekstrekker en paardenliefde maakte het tot een van zijn dierbaarste projecten.
Naast zijn activiteiten in de menwereld runde Harrie jarenlang samen met zijn vrouw Truus een eigen bedrijf in ruitersportartikelen. In hun winkel vond je niet alleen kwalitatief goede producten, maar vooral ook een luisterend oor en eerlijk advies. Velen uit de regio kwamen er niet alleen voor het materiaal, maar ook voor een praatje, een kop koffie en een gedeelde passie.
Na zijn pensionering bleef Harrie actief. Hij bleef mennen, gewoon omdat hij er niet zonder kon. De paarden, het buiten zijn, de rust en het ritme – het hoorde bij hem. Maar ook zonder de teugels in handen bleef hij van grote waarde. Zo zette hij zich met hart en ziel in als vrijwilliger bij De Gravenruiters in Almelo, met een bijzondere betrokkenheid bij het huifbedrijden. Deze vorm van therapeutisch rijden, waarbij mensen met een beperking liggend op een huifbed tussen twee paarden worden gereden, lag hem na aan het hart. Zijn rustige manier van doen en zijn natuurlijke omgang met mens en dier maakten hem tot een geliefde begeleider.
Harrie Engelbertink was een man van weinig woorden, maar groot in daden. Eerlijk, trouw en altijd bereid om te helpen. Zijn kennis, zijn vakmanschap en zijn warme persoonlijkheid zullen gemist worden — niet alleen in de menwereld, maar vooral door de mensen die het voorrecht hadden hem te kennen.